Ongewild, ongeliefd, ongebroken
Op donderdag 19 mei hadden we Brayn van Russel te gast op Clubhouse. auteur van zijn autobiografie ‘Ongewild, ongeliefd, ongebroken’. Onlangs hebben we hem ook mogen spreken voor onze podcast-serie Roerende zaken. Tijdens deze avond was er alle gelegenheid om in gesprek te gaan met Brayn. – Krijn ten Hove
De oma van Brayn had wijze woorden voor hem:
“Vergeven maar niet vergeten”
“Ga verder met je leven”
“Sta niet steeds stil bij wat je is overkomen”
Het was de eerste keer dat ik tijdens de sessie stil was en kippenvel had. Ik ben niet verbaasd, zoals iemand in het publiek dacht, maar stil om wat iemand een ander aan kan doen, een kind aan kan doen.
“Nog iedere dag wanneer ik mijn haren was, word ik herinnerd aan wat mij als kind is overkomen. Dan voel ik de littekens op mijn hoofd als gevolg van de mishandeling door mijn moeder.”
Brayn van Russel
Het waren de eerste woorden die Brayn uitspraak en de toon en emotie was bij mij gelijk gezet. Het werd een mooi verhaal, voor zover het mooi kan zijn natuurlijk. Maar het raakte, het raakte iedereen in het publiek. Brayn schreef een boek over zijn leven en de strijd die hij daarbij voor zichzelf moest leveren. De titel van zijn boek zegt veel: ‘Ongewild, Ongeliefd, Ongebroken’
Altijd maar dat verlangen hoorde ik Brayn zeggen. Wat Brayn hier aantoont is dat wat psychologen en psychiaters ook al lang weten: Zelfs als een kind mishandeld is, blijft er een verlangen naar de biologische ouder ook al is dat een dader die je de meest vreselijke dingen heeft aangedaan. Een biologische band is zo goed als onbreekbaar dat deze ook nooit opgehangen kan worden aan een aanvaardbare termijn. Er zal altijd een vorm van liefde of affectie blijven.
Wat Brayn hier vertelt geeft ook een probleem weer in de jeugdbescherming; Wat achter de voordeur gebeurt, zie je niet. Daarom mag je nooit blind afgaan op wat er verteld wordt. Ga niet af op hoe betrouwbaar iemand er uit ziet. Ouders zijn in staat om zaken buiten zicht te houden. Ouders zijn in stand om ook kinderen onder druk te zetten of de zaken zo te regelen om dit soort zaken te melden, om zaken geheim te houden. Denk aan wat er in Ruinerworld gebeurde, wat ook jarenlang buiten beeld bleef. Kindermishandeling of -misbruik herkennen en signaleren is voor de hele samenleving een groot probleem.
De tweede les is dat een uithuisplaatsing zonder het oplossen van de problemen bij de biologische ouders geen oplossing is. Want kinderen blijven terugtrekken naar de ouders. Als dan niet aan de problemen gewerkt is dan blijft het probleem ook in de toekomst bestaan.
Dankzij zijn oma heeft hij wijze lessen geleerd. Hij accepteert zijn moeder als zijn moeder en zegt haar ook gewoon gedag als hij haar tegenkomt. Brayn is verdergegaan en heeft zaken een plaats gegeven. Daar waren wel meerdere psychologen voor nodig.
Brayn is wat mij betreft iemand die als ervaringsdeskundige bij jeugdbeschermingsinstellingen, Raad voor de Kinderbescherming, scholen, politie en CJG’s langs moet gaan. Zijn verhaal moet gelezen en gehoord worden. Juist om de jeugdzorg een stapje verder te helpen. Vanuit Zin en Onzin van Jeugdzorg willen we hem hierin graag ondersteunen.